چند در دل آرزو را خاک غم بر سر کنم ؟ / آتشی را تا به کی در زیر خاکستر کنم ؟
.
.
.
دگر آرزو نجویم پی آرزو نپویم / همه از تو شکر گویم که تویی شکارم امشب
.
.
.

همه آرزوی دل را به تبسمی‌برآور / همه رنجهای جان را به کرشمه‌ای دوا کن
.
.
.
صفایی بود دیشب با خیالت خلوت ما را / ولی من باز پنهانی ، ترا هم آرزو کردم
.
.
.
مرا هرگز نباشد خواب و دارم آرزو گاهی / که‌ خواب ‌آید به چشمم بلکه جانانم به خواب‌ آید
.
.
.
داری هوس که غیر برای تو جان دهد؟ آه این چه آرزو است مگر مرده‌ایم ما
.
.
.
شبی در عالم مستی همین قدر آرزو دارم / که مست از جای برخیزی و بنشینی به دامانم
.
.
.
فریب دورنماهای آرزو خوردم / ره سراب گرفتم ز تشنگی مردم
.
.
.
به ماه روی تو این آرزو که من دارم / هزار سال اگر بینمت هنوز کم است
.
.
.
آرزو دارد که بیند کشته آن بدخو مرا / وه که خواهد کشت آخر آرزوی او مرا
.
.
.
کیم من ؟ آرزو گم کرده ای تنها و سرگردان نه آرامی‌نه امیدی نه همدردی نه همراهی !!!
.
.
.
اینکه هر سو میکشم با خود نه پنداری تن است / گور گردان است و در او آرزوهای من است
.
.
.
عمرم چنان گذشته به سختی / که مرگ را فرصت نکرده‌ام که کنم آرزو هنوز
.
.
.
همه هست آرزویم که به بینم از تو رویی / چه زیان ترا که من هم برسم به آرزویی ؟
.
.
.
اگر به دامن وصل تو دست ما نرسد / کشیده‌ایم در آغوش آرزوی ترا
.
.
.
یاد ایامی‌که مرغ آرزو بر بساط ابرها پر می‌‌گرفت
.
.
.
سوخته چون لاله عمری در فراق لاله‌رویی / بر لب آمد جان و ما را بر نیامد آرزویی
.
.
.
اگر نیک بختی ترا آرزو است / چنان زی که دشمن شود با تو دوست